تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 220 ، ح 4379

3- امام على علیه السلام:

(علامة) اَلایمانُ أَن تُؤثِرَ الصِّدقَ حَیثُ یَضُرُّكَ عَلَى الكَذِبِ حَیثُ یَنفَعُكَ؛

(نشانه) ایمان، این است كه راستگویى را هر چند به زیان تو باشد بر دروغگویى، گرچه به سود تو باشد، ترجیح دهى.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 556 ، حكمت 458

4- امام سجاد علیه السلام:

اِتَّقُوا الكَذِبَ الصَّغیرَ مِنهُ وَ الكَبیرَ، فى كُلِّ جِدٍّ وَ هَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا كَذِبَ فِى الصَّغیرِ اجتَرَأَ عَلَى الكَبیرِ؛

از دروغ كوچك و بزرگش، جدّى و شوخیش بپرهیزید، زیرا انسان هرگاه در چیز كوچك دروغ بگوید، به گفتن دروغ بزرگ نیز جرئت پیدا مى كند.

تحف العقول ص 278

5- پیامبر صلى الله علیه و آله:

اَلكَذِبُ یَنقُصُ الرِّزقَ؛

دروغ، روزى را كم مى كند.

نهج الفصاحه ص 373 ، ح 1087

6- امام على علیه السلام:

 یَكْتَسِبُ الْكَاذِبُ بِكَذِبِهِ ثَلَاثاً سَخَطَ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ اسْتِهَانَةَ النَّاسِ بِهِ وَ مَقْتَ الْمَلَائِكَةِ لَه‏
 

دروغگو با دروغگویى خود سه چیز بدست مى آورد: خشم خدا را نسبت به خود، نگاه تحقیرآمیز مردم را نسبت به خود و دشمنى فرشتگان را نسبت به خود.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 221 ، ح 4418

7- امام صادق علیه السلام:

إِنَّ مِمَّا أَعَانَ اللَّهُ بِهِ عَلَى الْكَذَّابِینَ النِّسْیَان‏
 

از جمله كمكهاى خداوند بر ضد دروغگویان فراموشى است.

كافى(ط-الاسلامیه) ج2 ، ص 341، ح 15  

8-  امام عسكرى سلام الله علیه:

جُعِلَتِ الْخَبَائِثُ فِی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتَاحُهُ الْكَذِبُ.

همه پلیدى‏ ها را در خانه‏ اى نهادند و كلید آن، دروغ است.

بحارالانوار(ط-بیروت) ج 69 ، ص 263

9- پیامبر صلى الله علیه و آله:

إِنَّ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّ الكَذِبَ فِى الصَّلاحِ و َأبغَضَ الصِّدقَ فِى الفَسادِ؛

خداوند عزوجل، دروغى را كه باعث صلح و آشتى شود دوست دارد و از راستى كه باعث فتنه شود بیزار است.

من لا یحضره الفقیه ج4، ص 353، ح5762

10- پیامبر صلى الله علیه و آله:

 الصدق طمأنینة و الكذب ریبة

راستگویى [مایه] آرامش و دروغگویى [مایه] تشویش است.

نهج الفصاحه ص 548 ، ح 1864

11- پیامبر صلى الله علیه و آله:

اعْلَمْ أَنَّ الصِّدْقَ مُبَارَكٌ وَ الْكَذِبَ مَشْئُوم‏
 

بدان كه راستگویى، پر بركت است و دروغگویى، شوم.

تحف العقول ص 14

12- پیامبر صلى الله علیه و آله:

 أَنَا زَعِیمٌ بِبَیْتٍ فِی رَبَضِ الْجَنَّةِ وَ بَیْتٍ فِی وَسَطِ الْجَنَّةِ وَ بَیْتٍ فِی أَعْلَى الْجَنَّةِ لِمَنْ تَرَكَ الْمِرَاءَ وَ إِنْ كَانَ مُحِقّاً وَ لِمَنْ تَرَكَ الْكَذِبَ وَ إِنْ كَانَ هَازِلًا وَ لِمَنْ حَسُنَ خُلُقُهُ.

من براى كسى كه بگو مگو را رها كند، هر چند حق با او باشد و براى كسى كه دروغ گفتن را اگر چه به شوخى باشد، ترك گوید و براى كسى كه اخلاقش را نیكو گرداند، خانه اى در حومه بهشت و خانه اى در مركز بهشت و خانه اى در بالاى بهشت ضمانت مى كنم.

خصال ص 144، ح 170

13- پیامبر صلى الله علیه و آله:

عَلَیكُم بِالصِّدقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الجَنَّةِ وَ ایّاكُم وَ الكِذبِ فَاِنَّهُ مَعَ الفُجورِ وَ هُما فِى النّارِ ؛

شما را سفارش مى كنم به راستگویى، كه راستگویى با نیكوكارى همراه است و هر دو در بهشت اند و از دروغگویى بپرهیزید كه دروغگویى همراه با بدكارى است و هر دو در جهنم اند.

نهج الفصاحه ص 572 ، ح 1976

14- امام صادق علیه السلام:

 لَا یَنْبَغِی لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أَنْ یُوَاخِیَ الْفَاجِرَ وَ لَا الْأَحْمَقَ وَ لَا الْكَذَّابَ.
 

سزاوار نیست كه مسلمان با بدكار و احمق و دروغگو رفاقت كند.

 كافى(ط-الاسلامیه) ج2 ، ص 640، ح 3

15- پیامبر صلى الله علیه و آله:

 مَنْ عَامَلَ النَّاسَ فَلَمْ یَظْلِمْهُمْ وَ حَدَّثَهُمْ فَلَمْ یَكْذِبْهُمْ وَ وَعَدَهُمْ فَلَمْ یُخْلِفْهُمْ فَهُوَ مِمَّنْ كَمُلَتْ ْ مُرُوَّتُه‏ وَ ظَهَرَتْ عَدَالَتُهُ وَ وَجَبَتْ أُخُوَّتُهُ وَ حَرُمَتْ غَیْبَتُهُ.

هر كس در معاشرت با مردم به آنان ظلم نكند، دروغ نگوید و خلف وعده ننماید، جوانمردیش كامل، عدالتش آشكار، برادرى با او واجب و غیبتش حرام است.

تحف العقول ص 57 - خصال ص 208، ح 28

16-امام صادق علیه السلام:

 سِتَّةٌ لَا تَكُونُ فِی مُؤْمِنٍ الْعُسْرُ وَ النَّكَدُ وَ الْحَسَدُ وَ اللَّجَاجَةُ وَ الْكَذِبُ وَ الْبَغْیُ.
 

شش (صفت) در مؤمن نیست: سخت گیرى، بى خیرى، حسادت، لجاجت، دروغگویى و تجاوز.

تحف العقول ص377

17- امام على علیه السلام:

 لَا تَسْتَشِرِ الْكَذَّابَ فَإِنَّهُ كَالسَّرَابِ یُقَرِّبُ عَلَیْكَ الْبَعِیدَ وَ یُبَعِّدُ عَلَیْكَ [إِلَیْكَ‏] الْقَرِیب‏
 

با دروغگو مشورت نكن، چون دروغگو، مانند سراب، دور را در نظرت نزدیك نشان مى دهد و نزدیك را دور.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 442 ، ح 10092

18- امام على علیه السلام:

 لَوْ تَمَیَّزَتِ الْأَشْیَاءُ لَكَانَ الصِّدْقُ مَعَ الشَّجَاعَةِ وَ كَانَ الْجُبْنُ مَعَ الْكَذِب‏
 

اگر خصلت ها از یكدیگر متمایز و جدا شوند، هر آینه راستى با شجاعت باشد و بزدلى با دروغ.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 219 ، ح 4349

19- امام صادق علیه السلام:

تَركُ الحُقوقِ مَذَلَّةٌ وَ إِنَّ الرَّجُلَ یَحتاجُ إِلى أَن یَتَعَرَّضَ فیها لِلكَذِبِ؛

ندادن حقوق (دیگران) ذلّت مى آورد و انسان در این باره مجبور به دروغ گفتن مى شود.

تحف العقول ص 360

20- امام حسن عسکری علیه السلام:

جُعِلتِ الخَبائِثُ فی بَیت وَ جُعِل مِفتاحُهُ الکَذِبَ؛

تمام پلیدیها در خانه ای قرار داده شده و کلید آن دروغگویی است.

نزهة الناظر و تنبیه الخاطر ص 145 - بحار الانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 377 

21- امام على علیه السلام:

اَدَّبْتُ نَفْسى فَما وَجَدْتُ لَها                      بِغَیرِ تَقْوَى الاْلهِ مِنْ اَدَبِ
فى كُلِّ حالاتِها وَ اِن قَصُرَتْ                       اَفْضَلَ مِنْ صَمْتِها عَنِ الْكَذِبِ
وَ غیبَةِ النّاسِ اَن غیبَتَهُم                         حَرَّمَها ذُوالْجَلالِ فِى الْكُتُبِ
اِن كانَ مِن فِضَّةٍ كَلامُكِ یا                        نَفْسُ فَاِنَّ السُّكوتَ مِن ذَهَبِ؛

به ادب و تربیت نفس خود پرداختم و براى ‏آن  /  ادبى بهتر از تقواى الهى در تمام حالاتش نیافتم
و اگر از پس این امر برنیامد                         /  براى آن چیزى بهتر از دم فروبستن از دروغ نیافتم
و از غیبت مردمان، همانا غیبت آنان را          /  خداوند با عظمت در كتاب‏ها حرام كرده است
اى نفس، اگر سخن تو                              /  نقره است، سكوت طلاست

دیوان امیرالمومنین ص 69

22- امام صادق علیه السلام:

 الْمُؤْمِنُ لَا یُخْلَقُ عَلَى الْكَذِبِ وَ لَا عَلَى الْخِیَانَةِ وَ خَصْلَتَانِ لَا یَجْتَمِعَانِ فِی الْمُنَافِقِ سَمْتٌ حَسَنٌ وَ فِقْهٌ فِی سُنَّةٍ.
 

مؤمن در سرشتش دروغ و خیانت نیست و دو صفت است كه در منافق جمع نگردد: سیرت نیكو و دین شناسى.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 251 - تحف العقول ص367

23- امام على علیه السلام:

تَحَرِّى الصِّدقِ وَ تَجَنُّبُ الكَذِبِ اَجمَلُ شیمَةٍ وَ اَفضَلُ اَدَبٍ؛

راستگو بودن و پرهیز نمودن از دروغ، زیباترین اخلاق و بهترین ادب است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 217 ، ح 4294

24- امام على علیه السلام:

اَلصّادِقُ عَلى شَفا مَنجاةٍ وَ كَرامَةٍ وَ الكاذِبُ عَلى شُرُفِ مَهواةٍ وَ مَهانَةٍ؛

راستگو در آستانه نجات و بزرگوارى است و دروغگو در لبه پرتگاه و خوارى.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 117 ، خطبه 86

25- امام على علیه السلام:

یَبلُغُ الصّادِقَ بِصِدقِهِ ما یَبلُغُهُ الكاذِبَ بِاحتیالِهِ؛

راستگو، با راستگویى خود به همان مى رسد كه دروغگو با حیله گرى خود.

غررالحکم و دررالکلم ص 809

26- امام موسى كاظم علیه السلام :

اَداءُ الاَمانَةِ وَ الصِّدقُ یَجلِبانِ الرِّزقَ، و َالخیانَةُ وَ الكَذِبُ یَجلِبانِ الفَقرَ وَ النِّفاقَ؛

اداى امانت و راستگویى روزى را زیاد مى كند و خیانت و دروغگویى باعث فقر و نفاق مى شود.

تحف العقول ص 403

27- امام باقر علیه السلام:

 إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ لِلشَّرِّ أَقْفَالًا وَ جَعَلَ مَفَاتِیحَ تِلْكَ الْأَقْفَالِ الشَّرَابَ وَ الْكَذِبُ شَرٌّ مِنَ الشَّرَابِ.
 

به راستى كه خداوند عزوجل براى شر قفل هایى گذارد و كلید آن قفل ها را شراب قرار داد و دروغ از شراب بدتر است.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 339، ح 3

28- امام صادق علیه السلام:

الْكَلَامُ ثَلَاثَةٌ صِدْقٌ وَ كَذِبٌ وَ إِصْلَاحٌ بَیْنَ النَّاسِ قَالَ قِیلَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا الْإِصْلَاحُ بَیْنَ النَّاسِ قَالَ تَسْمَعُ مِنَ الرَّجُلِ كَلَاماً یَبْلُغُهُ فَتَخْبُثُ نَفْسُهُ فَتَلْقَاهُ فَتَقُولُ سَمِعْتُ مِنْ فُلَانٍ قَالَ فِیكَ مِنَ الْخَیْرِ كَذَا وَ كَذَا خِلَافَ مَا سَمِعْتَ مِنْهُ.
 

سخن سه گونه است: راست و دروغ و اصلاح میان مردم به آن حضرت عرض شد: قربانت اصلاح میان مردم چیست؟ فرمودند: از كسى سخنى درباره دیگرى مى شنوى كه اگر سخن به گوش او برسد، ناراحت مى شود. پس تو آن دیگرى را مى بینى و بر خلاف آنچه شنیده اى، به او مى گویى: از فلانى شنیدم كه در خوبى تو چنین و چنان مى گفت.

كافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص 341، ح 16

29- امام على علیه السلام:

لا تُحَدِّثِ النّاسَ بِكُلِّ ما سَمِعتَ بِهِ، فَكَفى بِذلِكَ كَذِبا؛

هر چه را شنیدى براى مردم بازگو مكن، كه همین براى دروغگویى (تو) كافى است.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 459 ، از نامه 69

30- امام على علیه السلام:

اَمرانِ لا یَنفَكّانِ مِنَ الكَذِبِ: كَثرَةُ المَواعیدِ، وَ شِدَّةُ الاعتِذارِ؛

دو چیز از دروغ جدا نمى شود: بسیار وعده دادن و به شدت عذرخواهى نمودن.

شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید ج 20، ص 287، ح 282

31- امام على علیه السلام:

اَلكَذِبُ فِى العاجِلَةِ عارٌ وَ فِى الآجِلَةِ عَذابُ النّارِ؛

دروغ در دنیا ننگ و عار است و در آخرت عذاب جهنم.

غررالحکم و دررالکلم ص 91 ، ح 1737

32- امام على علیه السلام:

لَیسَ لِكَذوبٍ اَمانَةٌ، وَ لا لِفُجورٍ صیانَةٌ؛

دروغگو امانتدار نیست و بدكار، نگهدارنده اسرار.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 220 ، ح 4387

33- پیامبر صلى الله علیه و آله:

اِنَّ اَشَدَّ النّاسِ تَصدیقا لِلنّاسِ اَصدَقُهُم حَدیثا وَ اِنَّ اَشَدَّ النّاسِ تَكذیبا اَكذَبُهُم حَدیثا؛

هر كس راستگوتر است سخن مردم را بیشتر باور مى كند و هر كس دروغگوتر است مردم را بیشتر دروغگو مى داند.

نهج الفصاحه ص 272 ، ح 591

34- پیامبر صلى الله علیه و آله:

 ثلاث من كنّ فیه فهو منافق و إن صام و صلّى و حجّ و اعتمر و قال: «إنّی مسلم» من إذا حدّث كذب و إذا وعد أخلف و إذا ائتمن خان.
 

سه چیز است كه در هر كس باشد منافق است اگر چه روزه دارد و نماز بخواند و حج و عمره كند و بگوید من مسلمانم، كسى كه هنگام سخن گفتن دروغ بگوید و وقتى كه وعده دهد تخلف نماید و چون امانت بگیرد، خیانت نماید.

نهج الفصاحه ص 422 ، ح 1280

35- پیامبر صلى الله علیه و آله:

آیَةُ المُنافِقِ ثَلاثٌ: اِذا حَدَثَ کَذِبَ وَ اِذا وَعَدَ اَخلَفَ وَ اِذا اؤتُمِنَ خانَ؛

نشان منافق سه چیز است: 1 - سخن به دروغ بگوید . 2 - از وعده تخلف کند .3 - در امانت خیانت نماید .

نهج الفصاحه ص 156 ، ح 7

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: